ΜΙΑ ΠΙΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΑΣ (A PIE FROM OUR TRADITION)

 

Σήμερα Μεγάλη Παρασκευή είναι η πιο θλιβερή μέρα της Χριστιανωσύνης. Παλιότερα αυτή τη μέρα οι Χριστιανοί όχι μόνο παρακολουθούσαν με κατάνυξη όλες τις ιερές ακολουθίες αλλά γενικώς συμπεριφέρονταν σαν να υπήρχε νεκρός στο σπίτι. Ούτε σκούπιζαν, ούτε μαγείρευαν, ούτε έστρωναν τραπέζι κι ότι έτρωγαν ήταν οπωσδήποτε αλάδωτο. Και για τηρηθεί το έθιμο οι νοικοκυρές έφτιαχναν μια πίτα με τσουκνίδες κυρίως  και άλλα χόρτα, με σουσάμι & φύλλα ελαφρά ραντισμένα με σησαμέλαιο, το σαμόλαδο όπως το έλεγαν, που ήταν το μόνο φυτικό έλαιο εκτός του απαγορευμένου ελαιολάδου που γνώριζαν εκείνα τα χρόνια. Κι εγώ έφτιαξα αυτή τη λιτή πίτα με τριμμένα χόρτα, κυρίως τσουκνίδες με δώδεκα λεπτά φύλλα,με τα χόρτα στρωμένα σε τέσσερις δόσεις & ραντισμένα με σησαμέλαιο & πασπαλισμένα με σουσάμι ανάμεσα.

Today Good Friday is the saddest day of Christianity. In the past, Christians not only watched all the sacred services in earnest but generally behaved as if they were dead in the house. They did not wipe, they did not cook, they did not set the table and everything they ate was definitely salty. And to keep the custom, the housewives made a pie with nettles mainly and other greens, with sesame & leaves lightly sprinkled with sesame oil, samolado as they called it, which was the only vegetable oil other than the forbidden olive oil they knew in those years. I also made this simple pie with grated greens, mainly nettles with twelve thin leaves, with the greens spread in four layers & sprinkled with sesame oil & sprinkled with sesame seeds in between.